Kuchnia żydowska, znana również jako: aszkenazyjska lub sefardyjska, ma wiele cech charakterystycznych, które należą do całej historii, kultury i tradycji Żydów na całym świecie. Oto kilka głównych cech:

Koszerność: Kuchnia żydowska jest poprawna z przestrzeganiem przepisów koszerności (kashrut). Zgodnie z tymi przepisami niektóre produkty i preparaty są zabronione, podczas gdy inne są stosowane. Na przykład mięso i nabiał nie mogą być spożywane razem, a produkty mięsne muszą pochodzić od zwierząt występujących w konsumpcji koszera.

Wpływ regionalny: Kuchnia żydowska różni się w zależności od regionu, w którym występują Żydzi. Początki między kuchnią aszkenazyjską (Europa Wschodnia) a sefardyjską (Hiszpania, Bliski Wschód) oraz inne mniejsze organizacje kulinarnych, takie jak Mizrahi, żydowskie wspólnoty etiopskie czy bucharijskie.

Tradycyjne przygotowanie: Kuchnia żydowska ma wiele zastosowań, które są obchodzone podczas różnych świąt i okazji. Przykłady chrzan, gefilte fish, matze (bezdroża chleba jadalnego podczas Pesach), rugelach, latkes (placki ziemniaczane) i challah (chleb świętego szabatu).

Konserwowanie i fermentacja: Ze względu na historyczne okresy prześladowań i migracje, Żydzi opracowali technikę konserwacji i fermentacji, które chroniły żywność przez pozostały czas. Przykłady to kiszone ogórki, kapusta kiszona i kiszona ryba.Potrawy na święta: W kuchni żydowskiej, szczególne miejsce obowiązywania z świętami i uroczystościami, egiptu jak chraim (charoset) na Pesach, latkes na Chanukę czy babka na Szabat.

Wpływ kulturowy: Kuchnia żydowska jest często efektem wpływu kulturowych z regionów, w których Żydzi mieszkali przez wieki. Na przykład kuchnia ashkenazyjska jest silnie zasilana z kuchnią wschodnioeuropejską, więc zawiera wiele pierogów, knedli, kiszonych warzyw i zup. Kuchnia sefardyjska ma wpływ na język hiszpański, arabski i śródziemnomorski, co sprawia, że ​​jest bardziej zróżnicowana smakowo i aromatyczna.

Zupy: Zupy podstawowego źródła w kuchni żydowskiej. Zupy takie jak barszcz, borszcz, rosół, zupa kulkowa z macy (zupa z kulkami z macy) i czarny barszcz są często dostępne na początku posiłku.

Kuchnia żydowska oferująca wiele interesujących i smacznych potraw. Oto kilka najpopularniejszych:

Matze (chleb niekwaszony): Matze to niekwaszony chleb wypiekany z zapasów macy. Jest to podstawowy element diety podczas świąt Pesach, kiedy produkty wyjęte z wyjścia są zabronione. Matze jest używany do różnych dań, w tym zupa z kulkami matzo i charoset.

Bagietki: Bagle są uruchamianymi zestawami bułkami, które są gotowane przed pieczeniem, co nadaje im charakterystyczny charakter. Bagle często są z kremowym serem (np. serkiem Philadelphia) i łososiem wędzonym jako danie śniadaniowe.

Gefilte Fish: Gefilte fish to danie dopuszczalne się z mielonej ryb (zazwyczaj karpia lub szczupaka), cebuli, jajek i przypraw, które są gotowane w wywarze z warzywami. Jest to tradycyjne danie na święto Pesach.

Chałka: Chałka do tradycyjnego chleba świętego szabatu. Jest wypiękany w formie plecionki lub okrągłego bochenka i jest słodki, miękki i aromatyczny.

Latkes: Latkes to placki ziemniaczane, które są smażone na oleju i pochodzenia z sosem jabłkowym lub kwaśną śmietaną. Są szczególnie popularne podczas świąt Chanukę.

Mostek: Do dania mięsnego, zwykle wołowego lub cielęce, duszone w aromatycznej sosie z cebulą, czosnkiem i przyprawami. Jest to tradycyjna kuchnia serwowana podczas wielu żydowskich uroczystości.

Borszcz: Borszcz to zupa buraczana, która jest często podawana w kuchni żydowskiej. Może być podawana na ciepło lub na zimno i jest podawana z kwaśną śmietaną.

Knish: Knish to rodzaj nadziewanej bułki lub ciasta, które może być pełnym mięsem, ziemniakami, kapustą lub innymi nadzieniami. Jest to popularna przekąska w kuchni żydowskiej.

Charoset: Charoset to słodka pasta przygotowywana z mieszaniną pokrojonych owoców, orzechów i miodu. Jest to tradycyjne danie podczas świąt Pesach.

Kreplach: Kreplach do małych pierożków, które mogą być nadziewane mięsem lub serem i podtrzymywane w zupie lub jako samodzielne danie.

Falafel: Falafel to kulki lub placki z cierzycy lub bobu, które są smażone do złotego koloru. Podawane są w chlebie pita z warzywami i sosami, przykładowo jak tahini czy hummus.

Hummus : To jedno z najbardziej ikonicznych dań żydowskich. Jest to pasta z ciecierzycy, tahini, oliwy z oliwek, czosnku i przypraw. Podawana jest z chlebem pita, oliwkami, pomidorami i ogórkami.

Shawarma : danie mięsne (często kurczaka, wołowina lub baranina), które jest marynowane, a następnie pieczone na obracającym się rożnie. Shawarma jest często podawana w chlebie pita z dodatkami, na etykiecie jak sałatki, hummus i sosy.

Sabich : wegetariańska potrawa, która składa się z jajek gotowanych na twardym, pieczonym bakłażana, sałatki z warzywami, hummus i tahini, składniki w chlebie pita.

Baba Ganoush : Jest to pasta z pieczonego bakłażana, tahini, czosnku, oliwy z oliwek i przypraw. Zwykle jak hummus, często podawana jest z chlebem pita.

Shakshuka : danie śniadaniowe, które składają się z jajek gotowanych na patelni w sosie pomidorowym z cebulą, papryką, czosnkiem i przyprawami. Podawane jest z chlebem pita lub bagietką.

fot: Midjourney

Kuchnia jest jedną z najbardziej popularnych i cenionych kuchni na świecie, charakteryzującą się nie tylko wyjątkowym smakiem, ale także wyjątkową dbałością o estetykę; podlega sezonowość w używanych skłądnikach. Oto kilka głównych i cech charakterystycznych cech.

Ryby i owoce morza: Ryby, owoce morza i inne produkty morskie z kluczową kluczową ładowarką w japońskiej kuchni. Sushi, sashimi, tempura i grillowane ryby są daniami spożywczymi.

Ryż: Ryż jest charakterystyczną dla japońskiej diety. Jest spożywany powszechnie i może być podawany na wiele sposobów, w tym jako sushi, onigiri (ryżowe kuleczki owinięte w nori) lub też jako składnik zup i główne dania.

Warzywa: Kuchnia podstawowa zawiera dużo warzyw, zarówno gotowanych, jak i surowych, często podawanych jako dodatki do żywności lub składników sałatek.

Tofu: Tofu (ser sojowy) jest często używane jako źródło dystrybucji roślinnego i jest usuwane w wielu urządzeniach, w tym w zupach i sałatkach.

Sosy i marynaty: Sos sojowy, mirin, sake, i dashi (bulion rybny) są składnikami wielu japońskich potraw. Służą do nadawania smaku i aromatu potrawom.

Wasabi i marynowane imbir: Wasabi to ostra pasta z korzenia chrzanowego, która towarzyszy sushi. Marynowany imbir jest używany jako dodatek do potraw sushi i sashimi, a także jako środek do usuwania podniebienia między rodzajami sushi.

Tempura: To popularna technika smażenia, w której warzywa lub owoce morza są obtaczane w delikatnym cieście i smażone na złocisty kolor. Jest to często stosowane jako przystawka.

Ramen: Japońska zupa ramen jest znalezionym daniem, tworzącym się z bulionu, makaronu i różnych dodatków, takich jak mięso, jajko czy wodorosty nori.

Kaiseki: Jest to tradycyjne wielodaniowe danie, które podaje się na specjalnych specjalnych. Składają się z wielu posiłków, które są dokładnie podane w kolejności.

Estetyka i prezentacja: Japońska kuchnia duży nacisk na estetykę i prezentację potraw. Potrawy są często dobrze ułożone i podane, a talerze i naczynia są starannie wybierane, aby były podane do spożycia.

Sezonowość: Japończycy cenią sezonowość składników i często dostosowują swoje menu do dodatkowych produktów w danym roku.

Tradycja i rytuał: W japońskiej kuchni istnieje wiele tradycji i rytuałów, takich jak ceremonia picia kawy i jedzenia sushi. Te elementy dodają głębi do kulinarnych doświadczeń.

Kuchnia japońska jest różnorodna, zawiera wiele smaków i doświadczeń kulinarnych, które na ogół są znakomitą ucztą dla smakoszy z różnych częśći świata.

Główne składniki

Japońskie słowo „rāmen” pochodzi od chińskiego „lāmiàn” (拉麺), oznaczającego rodzaj makaronu z mąki pszennej, spożywanego w Chinach. Stanowi on główny składnik dania, które nosi tę samą nazwę. Bulion jest przyrządzany – w zależności od regionu i specjalności restauracji – z drobiu, wieprzowiny, wołowiny lub ryb. Do bulionu, oprócz makaronu, dodaje się różne składniki, m.in.:

• wakame – gatunek brunatnic z rzędu listownicowców;
• moyashi, mame-moyashi – surowe lub gotowane kiełki fasoli, często fasoli złotej (jap. ryokutō, fasolka mung, Vigna radiata), dodają słodyczy i chrupkości, podawane w wielu rodzajach rāmen;
• pędy bambusa – shinachiku lub menma, gotowane, cienko krojone, fermentowane, suszone lub konserwowane w soli, a następnie namoczone w gorącej wodzie i soli morskiej;
• chāshū – plastry pieczonej lub duszonej wieprzowiny, popularny dodatek w postaci standardowej: jeden lub dwa kawałki, w przypadku chāshū-men (chāshū-rāmen) – kilka dodatkowych kawałków;
• nori – różne gatunki jadalnych wodorostów;
• negi, cebula siedmiolatka (ang. Welsh onion, Allium fistulosum);
• jajka na twardo lub półtwardo, w całości lub przekrojone na połowę;
• nasiona sezamu;
• kamaboko – pasta rybna zagęszczona skrobią, formowana w wałeczki, gotowana na parze i krojona w plastry. Jednym z rodzajów powszechnie dodawanym jest plasterek naruto-maki, w kształcie gwiazdki, z czerwoną lub różową spiralą w środku.

Zupa często przyprawiana jest też sosem sojowym lub miso.

Japońskie słowo „rāmen” pochodzi od chińskiego „lāmiàn” (拉麺), oznaczającego rodzaj makaronu z mąki pszennej, spożywanego w Chinach. Stanowi on główny składnik dania, które nosi tę samą nazwę. Bulion jest przyrządzany – w zależności od regionu i specjalności restauracji – z drobiu, wieprzowiny, wołowiny lub ryb. Do bulionu, oprócz makaronu, dodaje się różne składniki, m.in.:

• wakame – gatunek brunatnic z rzędu listownicowców;
• moyashi, mame-moyashi – surowe lub gotowane kiełki fasoli, często fasoli złotej (jap. ryokutō, fasolka mung, Vigna radiata), dodają słodyczy i chrupkości, podawane w wielu rodzajach rāmen;
• pędy bambusa – shinachiku lub menma, gotowane, cienko krojone, fermentowane, suszone lub konserwowane w soli, a następnie namoczone w gorącej wodzie i soli morskiej;
• chāshū – plastry pieczonej lub duszonej wieprzowiny, popularny dodatek w postaci standardowej: jeden lub dwa kawałki, w przypadku chāshū-men (chāshū-rāmen) – kilka dodatkowych kawałków;
• nori – różne gatunki jadalnych wodorostów;
• negi, cebula siedmiolatka (ang. Welsh onion, Allium fistulosum);
• jajka na twardo lub półtwardo, w całości lub przekrojone na połowę;
• nasiona sezamu;
• kamaboko – pasta rybna zagęszczona skrobią, formowana w wałeczki, gotowana na parze i krojona w plastry. Jednym z rodzajów powszechnie dodawanym jest plasterek naruto-maki, w kształcie gwiazdki, z czerwoną lub różową spiralą w środku.

Zupa często przyprawiana jest też sosem sojowym lub.

Ramen wegetariański

Dla bulionu:

• 1 litr bulionu warzywnego
• 1 część wodorostów kombu (opcjonalnie)
• 1 łyżka sosu sojowego
• 1 łyżeczka pasty miso

Warzywa i dodatki:

• 200 g makaronu ramen lub innych makaronów jajecznych (sprawdź skład, aby przekonać się, że są wegańskie)
• 1 marchewka, pokrojona w delikatnych paseczkach
• 1 cebula dymka, posiekana
• 100 g szpinaku lub innej zielonej zielonej mieszanki
• 100 g kiełków fasoli mung (opcjonalnie)
• 200 g tofu, pokrojonego w pożywienie
• 1 łyżka oleju roślinnego
• 1 ząbek czosnku, posiekany
• Przyprawy: sól, pieprz, imbirek (świeży lub mielony)

Instrukcja:

1. W garnku zagotuj bulion warzywny razem z wodorostami kombu. Gdy się zagotuje, zmniejszy ogień i gotuj na wolnym ogniu przez około 15-20 minut. Usuń wodorosty kombu.
2. Dodaj sos sojowy i pastę miso do bulionu, składającą się, aż pasta się rozpuści. Można zmodyfikować ilość sosu sojowego i pasty miso według wyposażenia podstawowego smakowych.
3. W zastosowaniu garnku ugotuj makaron zgodnie z instrukcją na opaklowaniau. Odcedź gotowy makaron i odstaw na bok.
4. W rondlu rozgrzewaj olej roślinny. Dodaj posiekany czosnek i smaż przez chwilę, aż wyłącz pachnieć.
5. Dodaj pokrojone tofu do rondla z czosnkiem i obsmaż je z każdej strony na złoty kolor. Możesz lekko posolić i popieprzyć tofu podczas smażenia.
6. Dodaj do bulionu pokrojoną marchewkę i gotuj przez kilka minut, aż marchewka zmięknie nieco, ale nadal będzie chrupiąca.
7. Dodaj do bulionu szpinak lub równoważnie zasadową warzywną oraz cebulę dymkę. Gotuj tylko przez krótki czas, aż warzywa zmiękną.
8. Dopraw bulion do smaku morskiego, pieprzem i gwarantowanym imbirem.
9. W misce rozłóż przygotowany makaron ramen, a następnie wlej gorący bulion wraz z warzywami.
10. Na wierzchu rozłóż smażone tofu oraz specyficzne kiełki fasoli mung.
11. Można dodać ugotowane jajko, najlepiej by było aby nie było na twardo ani na miękko – stan pośredni
12. Twój wegański ramen jest gotowy do stosowania! Możesz także dodać dodatkowe przyprawy lub sosy według swoich upodobań.

Świeże krewetki argentyńskie myjemy i oczyszczamy z przewodu pokarmowego. Starannie osuszamy.

Prawdopodobnie gdyby nie pandemia, nie odważyłabym się przygotować dorsza skreia, inna sprawa, że we wcześniejszych latach dostępny był głownie dla sieci horeca. A tak z wielkiej tęsknoty za wysublimowanym restauracyjnym menu, ale też z tytułu sąsiedztwa kilka miesięcy temu otwartego sklepu rybnego sieci Gadus, przyrządziłam skreia już drugi raz w ostatnich dniach. I bez fałszywej skromności powiem: to była najlepsza ryba ever! Oczywiście w 90% to zasługa wybitnej jakości produktu! Także, Gadus, brawa i oklaski! Pozdrawiam serdecznie wszystkie przesympatyczne i mega kompetentne Panie z Alei Rzeczypospolitej na warszawskim Wilanowie 🙂

Skrei (z norweskiego 'wędrowiec’) to po prostu sezonowo (od lutego do kwietnia) odławiany dorsz. W Norwegii, skąd jest dostarczany, nazywany złotem Lofotów, jako że to właśne tam się go odławia, kiedy osiągnąwszy dorosłość w Morzu Barentsa zmierza na tarło. Jedyne 600 km 😉 Także w momencie połowu jest po naprawdę solidnym treningu, zdrowej, bo różnorodnej diecie i w pełni dorosłych sił.

Ostatnią polędwicę skreia udusiłam w porach, czyli sposób prosty i przepyszny. W tym celu na klarowanym maśle przesmażyłam pokrojone w półplasterki pory, oczywiście tylko białe części, przyprawione jedynie solą, pieprzem i gałką muszkatołową. Kiedy były już ładnie skarmelizowane, na środku dużego garnka o grubym dnie ułożyłam kawałki dorsza pomiędzy odsuniętymi na boki porami. Przykryłam i dusiłam dosłownie kilka minut. Oczywiście, grubsze kawałki, bo tym najcieńszym wystarczy minuta – dwie.

Podałam z płatkami soli morskiej.

Jedzcie skreia, jest nie tylko przepyszny, ale też pełen omega3, no i przede wszystkim totalnie niskokaloryczny, co po roku pandemii jest nie do przecenienia 🙂

Z przyjemnością przyznaję się do absolutnej słabości do omletów, koniecznie bez mąki, za to z odrobiną zimnej wody zamiast przez wielu dodawanej śmietanki lub mleka. Uwielbiam je przygotowywać (szybko, prosto, nie da się zepsuć), uwielbiam maślany zapach, kiedy się smażą, no i ten smak!!! Bez wahania: dla mnie najlepsza, obok poche, postać jajka.

Lubię w wersji słodkiej, np. z flambirowanymi wiśniówką owocami (mrożone wiśnie w środku zimy przeniosą nas do lepszej pory roku) lub z nutellą (to przysmak mojej najmłodszej Córeczki). Ale absolutnymi zwycięzcami są wytrawne, przede wszystkim z kozim serem i konfiturą z fig lub gorzkich pomarańczy oraz z pomidorkami i serem Roquefort.

Żeby przygotować ten ostatni, roztapiamy na małej patelni masło, na które wrzucamy słodkie pomidorki cherry przekrojone na pół. Pozwalamy im się podsmażyć około trzech do pięciu minut. W tym czasie rozbełtujemy dwa jajka z odrobiną zimnej wody, którymi zalewamy pomidorki.

Natychmiast też posypujemy całość pokruszonym Roquefortem lub innym dobrej jakości pleśniowym serem. Proponuję solić dopiero na talerzu, ponieważ słoności sera nie określimy 'na oko’. Przykrywamy i smażymy kilka minut, w między czasie podważając brzegi, tak aby płynne jeszcze jajka (ale nie ser, bo się przypali) spływały na patelnię. Podajemy złożony na pół. Ja uwielbiam z dodatkiem świeżych obranych ze skórki pomidorów malinowych. Takie śniadanie znakomicie nastraja, przede wszystkim w bure zimowe poranki. Smacznego!