Z rozrzewnieniem wspominałam ostatnio wakacje spędzane w ośrodku wypoczynkowym nad pięknym jeziorem niedaleko Piszu. Okolica całkiem dzika sprzyjała rozmaitym inicjacjom. To tam właśnie uczyłam się pływać, tam samodzielnie łowiłam pierwsze ryby, tam również kilka lat później wypiłam pierwsze piwo – łomżyńskie, jeszcze butelkowane w małych tzw. granatach.

Wspomnienia te wywołane zostały… poprzez sardynki, które w formie pięknych świeżych filetów kupiłam gdzieś w sklepie. Z pewnością nie była to mała inwestycja, ale w charakterze pozwolenia sobie na niezbyt częsty luksus, sprawdziła się bardzo smakowicie. Pachnące wolnością i przestrzenią sardynki w pierwszej kolejności wylądowały na grillu dosłownie na trzy minuty. Pycha! To one właśnie przypomniały smak płotek własnoręcznie łowionych na pierwszą wędkę z leszczyny…

Kolejnym, w przypadku sardynek chyba najbardziej oczywistym, sposobem ich podania było krótkie usmażenie ich w głębokiej oliwie. Umyte i bardzo starannie osuszone filety przecięłam wzdłuż kręgosłupa. Wrzuciłam na rozgrzaną, ale nie dymiącą, oliwę. Smażyłam po półtorej minuty z każdej strony. Podałam osączone z nadmiaru oliwy przy pomocy papierowego ręcznika, jedynie z dodatkiem grubej soli i różowego pieprzu.

Dla dwóch osób potrzebujemy:

– 0,4 kg filecików sardynek

– 200 ml oliwy z oliwek, nie musi być z pierwszego tłoczenia

– sól, pieprz różowy

Łączny koszt to około 45 zł.

Przyznam, że częściej przygotowuję wersję wytrawną tej tarty, która w ortodoksyjnym wariancie przygotowywana jest z jabłek, tak jak czyniła to jedna z sióstr Tatin, od której nazwiska jak widać nazwa pochodzi. Dziś poprawności tarte tatin strzeże specjalnie powołane stowarzyszenie z siedzibą w miejscowości, gdzie wciąż istnieje hotelik z restauracją, gdzie ponoć przez przypadek ciasto to zostało wypieczone.

Jeśli skorzystamy z gotowego ciasta francuskiego (bardzo polecam mrożone marki Blikle) dodatkowo posiada wielką zaletę szybkiego wykonania i długiego pieczenia, które sprzyja dzięki zapachowi snuciu zimowych opowieści i rozsmakowaniu się w dobrym towarzystwie. No, a kiedy już wyjdzie z pieca, to jeszcze tylko kulka dobrej jakości lodów waniliowych i … ROZKOSZ 🙂

Na okrągłą formę o średnicy około 24-28 cm potrzebujemy:

– opakowanie ciasta francuskiego

– 4-5 dorodnych jabłek

– 4 łyżki masła klarowanego

– 5 łyżek miodu mocno pachnącego, na przykład wrzosowego lub spadziowego lub gryczanego

– lody waniliowe

Jabłka obieramy i kroimy w ćwiartki lub ósemki w zależności od wielkości. W głębokiej patelni lub szerokim rondlu rozgrzewamy masło i dodajemy miód, karmelizujemy lekko. Dorzucamy jabłka i przesmażamy, tak aby w całości pokryte zostały karmelem. Przekładamy jabłka do formy do pieczenia i układamy je ‚brzuszkami’ do dna w ładnym porządku. Możemy dodatkowo obsypać je cukrem trzcinowym, jeśli lubimy słodkie oraz startym cynamonem. Przykrywamy (rozmrożonym) ciastem, zawijając brzegi do foremki. Nakłuwamy w kilku miejscach widelcem i wkładamy do rozgrzanego do 180 ‚C piekarnika na 40 minut. Po upieczeniu przy pomocy dużego (większej średnicy niż forma) talerza jednym ruchem odwracamy formę do góry dnem. Robimy to szybko i stanowczo, uważając żeby nie zalać dłoni gorącym karmelem. Odstawiamy na pięć minut, po czym kroimy na kawałki i jeszcze gorącą podajemy z lodami… lub bez . SMACZNEGO!

Wiosennie, z tęsknoty za zielonym, rzucam się na wszystko co pierwsze, młode i wyhodowane już u nas, a nie sprowadzone z drugiego końca Europy, jeśli nie świata. Po pierwszych zielonych szparagach i pierwszych polskich truskawkach przyszedł czas na zielony groszek.

Jako że wciąż pogodowo jesteśmy w okolicach zimnej Zośki, został przygotowany na ciepło. Inspirowany klasycznym przepisem kuchni francuskiej na dodatek do ryb czy mięs, u mnie wystąpił w roli głównego dania obiadowego. Od oryginalnej cuisine przygotowaną przeze mnie potrawę odróżniały również cebulki: w oryginale tzw. perłowe, wobec ich braku z dużym powodzeniem zastąpione młodą polską dymką, a także bekon udanie ustąpił miejsca zasalanej słonince.

Zachęcam, bo to i pyszne i zdrowe i zielone = wymarzone na wiosnę, a co istotne bardzo smakowało również mięsożercom 🙂

Dla dwojga potrzebujemy:

– szklankę wyłuskanego zielonego groszku (poza sezonem z powodzeniem zastępujemy mrożonym);

– pęczek dymki;

– trzy ząbki młodego czosnku;

– 10 dkg solonej słoniny;

– jedną sałatę rzymską;

– pół szklanki śmietanki 30%;

– sól, pieprz świeżo mielony.

Czosnek obieramy i drobno siekamy. Dymkę myjemy i odcinamy ok.8-10 cm kawałki od strony cebulki, resztę możemy posiekać i dorzucić na samym końcu gotowania (ja akurat użyłam do innego dania). Słoninkę kroimy w kostkę. Sałatę myjemy i przepoławiamy wzdłuż. 

Na patelni wytapiamy słoninę na ‚szklane’ skwarki. Dorzucamy czosnek i dymkę. Jednocześnie na patelni grillowej lub w piekarniku grillujemy obustronnie połówki sałaty. Do zeszklonej dymki dodajemy zielony groszek. Natychmiast zalewamy śmietanką, zagotowujemy. Mieszamy, solimy i oprószamy świeżo zmielonym pieprzem. Podajemy ze zgrillowaną sałatą.  Smacznego!